Po tym filmie nie spodziewałam się wiele. Przypuszczałam, że bedzie to momentami przesłodzona komedia z bardzo przewidywalnym zakończeniem. Ogólnie liczyłam na dobrą zabawę. Na szczęście było sporo śmiesznych momentów. Niekiedy mi się zdawało, że humor był trochę jakby na siłę, ale podczas tych "najprostszych" żartów szczerze się śmiałam.

Film ten jest dla mnie ewidentnie parodią wypełnionej patosem opowieści o Supermanie. Zamiast bohatera broniącego uciśnionych mamy tutaj stylowo ubraną G-Girl, która nie zawsze chętnie zdąża, aby pomóc innym. Moim zdaniem postacie w tej produkcji są przewidywalne i niczym się nie wyróżniają. Wszystkie te typy już były w innych filmach, np. główny bohater - nieudacznik losu, który nie ma szczęścia u dziewczyn. Co do gry aktorów to nikt również nie powalił mnie na kolana. Uma Thurman niestety nie miała za bardzo możliwości "rozwinięcia" szkrzydeł w tym filmie. Anna Faris zawsze gra tak samo i na każdą scenę ma tylko jeden zdziwiony wyraz twarzy. Moją uwagę przykuły jedynie dwie postaci, a raczej dwóch aktorów. Po pierwsze Wanda Sykes, która w filmie pojawiała się nigdy nie wiadomo skąd i bardzo żywiołowo wypowiada swoją kwestię. Drugim aktorem jest Eddie Izzard. Gra on profesora Bedlama, która wręcz stereotypowo powinien być największym czarnym charakterem filmu. Okazuje się, że pozory mylą, a Bedlam właśnie przechodzi na emeryturę... od bycia złym. Uważam, że ten aktor zagrał bardzo fajnie. Momentami robił wrażenie złego gościa, a moemtami był bardzo śmieszny.

Podsumowując film jest śmieszny i na pewno wielu osobom przypadnie do gustu. Ja niestety za gatunkiem komedii romantycznej nie przepadam, więc wciąż czekam, aż zostanie wymyślone coś nowego i zaskakującego w tej materii. Nie odradzam ani nie namawiam do pójścia do kina. 5/10

PS Co do warunków oglądania, to choć sala była pełna (Filmwebowych) widzów, to było komfortowo. Nikt nadmiernie nie szeleścił popcornem ani nie bawił się komórką. Widać publiczności się podobało(-_^).