Wiodącymi wątkami sezonu są: chłopiec, Kielak, młody Witek. Pierwszy i ostatni są na tyle ciekawe, że mogłyby samodzielnie pociągnąć sezon mini-serialu. Sposób, w jaki się przeplatają, wydaje się zupełnie przypadkowy. Powtarzanie mantry o złu, które pochodzi z lasu, nie przynosi ratunku jako spoiwo; centralna rola lasu nie wybrzmiewa, bo serial przeplata dość przewidywalne sceny policyjne z lekką obyczajówką. Nie ma tu mroku. Wydaje się, że problemem Rojsta '97 jest to, że chciał pokazać za dużo. Nie starczyło czasu w sześciu odcinkach na opowiedzenie wszystkich tych historii w sposób, który angażuje emocje widza. Zamysł był może taki, żeby po montażu z każdego wątku zostało chociaż tyle, by był zrozumiały na poziomie fabularnym; przez to serial stracił impet.